English
نامه 66
نامه به عبداللّه بن عباس
-
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز نامه های آن حضرت است
-
اِلى عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْعَبّاسِ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ ذِكْرُهُ بِخِلافِ هذِهِ الرِّوايَةِبه عبداللّه بن عباس که پیش از این به صورتی دیگر آمـده است (نامه 22)
-
اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ الْمَرْءَ لَيَفْرَحُ بِالشَّىْءِ الَّذى لَمْ يَكُنْ لِيَفُوتَهُ، وَ يَحْزَنُاما بعد، آدمی از رسیدن به چیزی که از او فوت نمی شد خوشحال می گردد، و از فوت چیزی که
-
عَلَى الشَّىْءِ الَّذى لَمْ يَكُنْ لِيُصيبَهُ. فَلايَكُنْ اَفْضَلُ ما نِلْتَ فىنصیب او نمی گشت اندوهناک می شود (این خوشحالی و اندوه بیجاست). برترین برنامه از دنیایت
-
نَفْسِكَ مِنْ دُنياكَ بُلُوغَ لَذَّة اَوْ شِفاءَ غَيْظ، وَلكِنْ اِطْفاءَ باطِل اَوْنزد تو رسیدن به کامیابی یا به کار بردن خشم و غضب نباشد، باید بهترین کار نزد تو نابود کردن باطل یا
-
اِحياءَ حَقٍّ. وَلْيَكُنْ سُرُورُكَ بِما قَدَّمْتَ، وَ اَسَفُكَ عَلىزنده کردن حق باشد. باید خوشحالیت معطوف به چیزی شود که از پیش فرستاده ای، و اندوهت بر
-
مـا خَلَّفْـتَ ، وَ هَمُّـكَ فيـما بَعْـدَ الْمَـوْتِ .ثروتی که بعد از خود به جای می گذاری، و اندیشه ات متوجه جهان بعد از مرگ باشد.
